Czyn pozbawienia wolności

Każdy człowiek w myśl prawa ma zagwarantowaną wolność, która jest rozumiana jako możliwość swobodnego przemieszczania się, a także wyboru dowolnego miejsca przebywania. Niekiedy jednak wolność ta zostaje odebrana, słusznie lub niesłusznie, wobec czego możemy mieć do czynienia z bezprawnym pozbawieniem wolności. Czyn pozbawienia wolności ingeruje właśnie w opisane podstawowe prawo każdego człowieka. Na czym  polega?

Czym jest bezprawne pozbawienie wolności?

Całe zajście polega na podjęciu przez sprawcę szeregu działań, które uniemożliwiają człowiekowi swobodne przemieszczanie się i wybór miejsca pobytu. W obowiązującym prawie, ustawa wprowadza karalność za wystąpienie samego faktu bezprawnego pozbawienia wolności. Cały proces trwa od chwili zatrzymania pokrzywdzonego i trwa do czasu jego uwolnienia.

W tym przypadku przedmiotem ochrony jest wolność fizyczna.  Sprawca dopuszczający się takiego czynu może podlegać karze więzienia od 3 miesięcy, nawet do 5 lat. Jeśli jednak pozbawienie wolności trwało dłużej niż 7 dni, sprawca będzie podlegał karze od roku do nawet 10 lat. Reguluje to zapis w artykule 189 Kodeksu karnego. Czyn ten ma charakter ogólnosprawczy i umyślny, bowiem może zostać popełniony przez każdego.

Przykłady bezprawnego pozbawienia wolności

Wspomniany czyn występuje, gdy opuszczenie danego miejsca, wiąże się dla ofiary z wysokim ryzykiem lub sprawca oddziałuje na pokrzywdzonego. Wskazanym działąniem uniemożliwia mu korzystanie z konkretnych przedmiotów, np. unieruchamia jego samochód.

Drugim przykładem może być czyn, który będzie polegać na pozostawieniu ofiary w zamkniętym pomieszczeniu, skrępowaniu jej lub zaniechaniu. Dotyczyć to będzie niezwolnienie zatrzymanego mimo upływu terminu zatrzymania. Jeśli jednak pokrzywdzony w sposób świadomy i jednoznaczny wyraził zgodę na pozbawienie go wolności, bez słyszenia gróźb, zachowanie sprawcy nie uznaje się za czyn zagrożony.

Ponadto za przestępstwo można uznać czyn pozbawienia wolności, które trwało dłużej niż 7 dni i łączyło się ze szczególnym udręczeniem. Nie chodzi już tylko o same warunki i okoliczności uwięzienia, ale też towarzyszące dolegliwości, np. głodzenie ofiary, bolesne związanie czy pobicie. By uznać, że doszło do szczególnego udręczenia, należy ocenić sposób podjęty wobec określonej osoby w konkretnych  okolicznościach.

Jeżeli zainteresował Cię powyższy artykuł,  polub moją stronę na facebooku. Zależy mi także na Twojej opinii, bądź pytaniach w zakresie opisanego problemu. Zapraszam także do zapoznania się z propozycją współpracy z Kancelarią.